Απόψε γύρισα αποκαμωμένος στο σπίτι αργά το βράδυ. Έβαλα τα κλειδιά στην πόρτα σιγά-σιγά, ήσυχα να μην ξυπνήσει το παιδί και επειδή όλη μέρα δεν το είχα δει, άνοιξα δειλά την πόρτα του δωματίου να ρίξω μια ματιά. Να δω τα όνειρα πριν κοιμηθώ.
Και είδα τη μαμά να το κρατά αγκαλιά και να κοιμούνται μαζί στην πιο άβολη – για τη μαμά – θέση του κόσμου. Αν τα παιδιά κοιμούνται ήρεμα, οι ενήλικοι μπορούν να ονειρεύονται ό,τι θέλουν. Και ας μην βολεύονται. Τα όνειρα άλλωστε θέλουν ξεβόλεμα, έτσι δεν είναι;
Λίγα κουρασμένα δάκρυα σκαρφάλωσαν στα μάτια μου απόψε κοιτώντας το παιδί και τη γυναίκα μου και λίγο πριν ξαπλώσω σκέφτηκα πως ευτυχία είναι οι μαμάδες, που μπαίνουν πάντα δεύτερες για να βλέπουν τα παιδιά τους όνειρα γλυκά.
“Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.”
Οδυσσέας Ελύτης
Ευτυχία είναι… Οι λέξεις που μπορείς να απευθύνεις.
Ευτυχία είναι… Ένας δρόμος στο Κολωνάκι.
Ευτυχία είναι… Ένα ηλιοβασίλεμα στη Σέριφο.
Ευτυχία είναι… Τα παιδιά που ανοίγουν δώρα.
Ευτυχία είναι… Ένα κλαδί που έτρεξες και το ‘πιασες.
Ευτυχία είναι… Tα καλοκαίρια στη Νίσυρο.
Ευτυχία είναι… Tο εφήμερο.
Ευτυχία είναι… Τα ανείπωτα.